Dag 6, 107 km, O sole mio en Carpe Diem

Vandaag geen reden om over het weer te klagen. Meteen de zon vanmorgen, en geen wind, wat een opluchting. Het werd een aangenaam fietsweer met temperaturen tussen 20 en 25 graden. Goed als opwarmer voor het zware werk van morgen, dan gaan we de flink de hoogte in, en moeten we het grootste hoogteverschil maken van de trip, van 800 m naar 1500 m en dit in meerdere lange klims,en kan de temperatuur nog eens flink oplopen. We zijn vandaag gestart net voor Leon, gekend als een van de mooiste steden van de route, er doorheen gefietst met een bezoekje aan de stad per fiets, en tot in Astorga gereden. In Astorga staat een van de vroege meesterwerken van Gaudi. Het landschap wisselde stilaan van de grote weide vlakte met granen, naar een meer geaccidenteerd terrein. We komen heel dichtbij de uitlopers van het gebergte dat we rechts van ons al heel de tijd zien liggen. De stilte in de vlakte heeft plaats gemaakt voor het gezang van de krekels rondom. Spanje heeft in de voorbije jaren enorm geïnvesteerd in een modern wegen netwerk. Grote autostrades verbinden de provincies en grote steden. Deze autostrades lopen vaak langs de vroegere nationals, en stukken ervan worden gebruikt om slechte stukken van de Camino voor fietsers te overbruggen. Goed onderhouden, en je kan kilometers rijden zonder een auto te zien. Een droom ! 's avonds kan je zo de pelerinos herkennen. Roodbruin en door en weer en wind getaand, een vermoeide stap, en meestal blootsvoets in sandalen om de voeten rust te gunnen. Eigenlijk hebben we totnogtoe weinig fietsers gezien die de dezelfde richting uitgaan. Het is ook niet zo evident om ze in te halen of ingehaald te worden. Voor de meesten (met eigen bagage beladen )blijkt de grens vanaf 80 km per dag te liggen. We moeten toegeven dat de eerste 30 tot 40 km best goed te doen, maar daarna wordt het zitten steeds pijnlijker, het klimmen steeds lastiger. Ons ontbijt nemen we nu steevast onderweg. Zelfs in het kleinste dorpje zijn de "bars" 's morgens vroeg al open, en zit er volk. Onderweg kopen we bij de panaderia een croissant en bij zo'n bar staat altijd wel een tafeltje buiten. En bovendien vindt men het blijkbaar evident dat je zo ontbijt. Vandaag ook in een dorpje ergens nergens gestopt voor onze middag picknick. Op mijn vraag naar een winkeltje voor wat spijs aan te schaffen kwam inderhaast iemand van ergens opgedoken om een klein winkeltje te openen voor deze toevallige passanten die wat kaas en tomaten wilden aanschaffen. Met deze buit naar de enige bar van het dorp gereden, onze picknick samen met een glas wijn en een koele pint genoten onder de bomen bij de kerk.ik ken nu het geheim van een koele pint : bier uit de koelkast, en glas uit de diepvriezer. En de bareigenaar trakteerde me zowaar nog op 2 stukken tortilla er bovenop, en dit alles voor amper 2,5 euro, of waar de tijd bleef stille staan. Met een "bon camino " wuifde hij mijn verbazing weg. Dit leeft in deze regio, en deze wens hoor je telkens je iemand kruist die ook op weg is. Er resten ons nog 4 dagen om 280 km te fietsen, dus de kans op slagen wordt groter. Op de vraag waaraan je dan zo'n ganse dag denkt als je zoveel uren fietst, is het antwoord simpel. Elke kilometer moet onder die banden door, en na een tijd denk je nog alleen aan trappen en kijken.