Dag 3 , 99km, een pelgrim moet afzien voor het goede doel

Deze nacht uit ons bed gedonderd!midden in de nacht barstte een stevig onweer los boven onze streek, met alles erop en eraan :bliksem, hagel, stortregen. In allerijl de was die voor het raam buiten hing te drogen binnen gehaald. Deze morgen onder een zware hemel vertrokken, in de hoop van droog te blijven. De eerste 40 km lukte dit ook, en de combinatie van groen en de dreigende onweerswolken leverde prachtige dramatische beelden op. De vochtigheid van de nacht kwam in slierten de heuvels naar beneden gegleden. Ik heb zelden zoveel variaties van groen gezien in een dag. Afhankelijk van de inval van de zon tussen de wolken door varieerde het groen van licht- tot hard donkergroen. We zien ook steeds vaker de ooievaars op hun kerktorennesten. Maar toen moet Sint-Jacob gedacht hebben dat bij een pelgrimstocht ook wat "afzien" bijhoort. Kort na de middag trok de hemel samen en werd een donkere dreigende massa. Ik hoorde op een bepaald moment geroffel die snel dichterbij kwam, en zag in de velden van pigmentos opeens mannen rennen alsof hun leven ervan afhing. We konden net op tijd onze regenbroek en vest uit de fietstassen ritsen voor de hemelsluizen opengingen. De rest van de dag werd het een spel van regenkledij aan- en uittrekken. Onder zo'n broek ga je bij klimwerk zweten alsof je in een sauna zit. Ik hoorde Marijke voor mij op een van die lange hellingen zeggen, en trap en trek, en trappen en trekken aan die pedalen. Gelukkig kon ze mijn lachje door gebrek aan meelij niet zien, tenslotte was het haar grote wens, deze hele onderneming. Net voor Burgos werd de boetedoening compleet. De temperatuur viel helemaal terug naar 10 graden, en een hagelbui hield ons scherp. In een ijltempo reden we door naar Burgos, een grote stad met een mooi historisch centrum, en met de bedoeling deze avond even de stad in te duiken. Bleek dat alle hostals en de albergue volledig volgeboekt waren, met of andere pelerinos of citytrippers. Hoe vreemd ook kan het toeval zijn ? Terwijl wij compleet richtingloos in de gietende regen de stad aan het doorkruisen zijn op zoek naar een verblijfplaats, bots ik op een nicht van Marijke, Martine, blijkbaar ook op de Camino onderweg voor een paar dagen. Uiteindelijk kregen we via de plaatselijke organisatie voor pelerinos, de keuze tussen overnachten in een sportzaal die speciaal voor de overboekingen was ingericht als nood slaapzaal, of een kleine hostal net op de grens van de stad. Een beetje onderkoeld en het vooruitzicht van een warme douche deed ons zwichten voor laatste ipv een accommodatie dichtbij het stadscentrum, en uiteindelijk vonden we in het café om de hoek tapas en bocadillos tussen de lokalen die geanimeerd naar een of andere footballcup aan het kijken waren. Ook weer een ervaring rijker. Jammer dat ik er máar niet in slaag om een paar foto's te plakken bij deze berichten. Maar dat zal voor na de trip zijn.